Vandaag spreken we in de Kamer over een intens moeilijk en heftig onderwerp. Dat sommigen van ons ook confronteert met verdriet in ons leven. 

Het leven is vanaf het prille begin tot aan het einde beschermwaardig. Daar moet wetgeving die gaat over de randen van het leven uitdrukking aan geven. Want elk leven is kostbaar, is een geschenk. Vandaag publiceren VVD en D66 hun plannen rondom het verruimen van de embryowetgeving.

Het is intens verdrietig als een jong kind – vaak niet ouder dan 6 jaar – bijna zal overlijden, laat staan dat dat in de laatste dagen gepaard gaat met veel pijn, veel lijden. In dat soort situaties word ik allereerst stil; want in dat verdriet past terughoudendheid. En het is ook een illusie dat de overheid zulk hevig lijden weg kan nemen. Hoe graag we ook zouden willen dat een kind geneest, bij ons kan zijn, soms is er de verdrietige gebrokenheid dat dit niet zo kan zijn. Maar ook dan geven de vertrouwde waarden uit de christelijke ethiek ons wel een richting, zoals ‘barmhartigheid’ en ‘liefdevolle zorg’.